Angeles Alonso, hoxe tocoulle a ela, finou. Naceu no 26 e acababa de cumplir 64 de socia de Club Montañeiros Celtas.
Socia Distinguida e muller incansable, botámola en falta na últma festa de fin de ano en decembro e na cea anual, citas as que non faltaba, e sempre viña provista daquelas sabrosísimas viandas de cogumelos, ou outras, faltounos a súa compaña, as súas risas, a súa colaboración sempre disposta nesta súa casa que sempre dicía.
Todas e todos no club, que pasamos dos 50, tivemos o pracer de usar algunha das prendas de montaña que ela “diseñaba”, ou comercializaba, pioneira en Galicia do material de montaña máis técnico. ¿quen non tivo unha tenda marca Sualonso?, ¿e un saco?,… unha marca de referencia que se vai con ela, SUALONSO.
Cando lembraba a Antonio, o seu marido, dicía que era un amante da montaña e de Club Montañeiros Celtas e que ela sempre o seguira a onde el iba, fora montaña ou cova, que a súa lúa de mel fora na montaña. Toda unha familia entregada ao Club e a montaña, ou á montaña e ao Club.
Reseñable e entrañable é aquela relación creada e mantida cos veciños de Supena en Mondoñedo a raíz da primeira expedición á cova do Rei Cintolo, que fixo que sempre tiveran as portas abertas para os membros de Club Montañeiros Celtas.
A súa entrega na construcción dos refuxios, sobre todo no de Domaio…. Todos lembramos a foto cosendo os colchóns no Aloia,….
O noso máis agarimoso cariño á familia, Toñi, Pablo, María José, que forman tamén parte desta outra familia Celta que vos trasmite unha grande aperta.
O Voso Club

NON TE DIGO ADEUS ÁNGELES, PORQUE SEMPRE ESTARÁS CON NOS, TE DIGO DEICA LOGO

Amiga e querida Ángeles. Inda o pasado domingo falaba de ti coa filla de Natalio Abad, antigo socio do Club e coñecido pioneiro do montañismo galego. Ángeles, inda que xa eras maior cunha envexable idade, non o parecías, o teu eterno e alegre sorriso, a túa envexable vitalidade e claridade mental non parecía presaxiar
que nos ías deixar. De tódalas maneiras Ángeles, sempre quedará entre nos e para
nos a túa imaxe e a túa alegría sempre presente.
Pola miña parte, Ángeles, sempre vas a ser o recordo dos meus primeiros anos en Montañeiros Celtas, con Antonio o teu marido e teus fillos Toñi e Santi, nenos inda, pero coa talla dos magníficos montañeiros que anos máis tarde ían ser.
Ángeles, moitas son as imaxes que me pasan pola cabeza agora que fuches ascender a ese monte do cal xa non se volve nunca, imaxes de o Campamento Internacional no Pirineo Aragonés onde se inaugurou o refuxo de Góriz, os campamentos cos amigos portugueses, a interminable construción do refuxo de faro de Domaio, do cal Antonio e ti fúchedes Alma Mater, todas as actividades do Club xa fosen deportivas ou sociais, en fin, tardaría moito tempo en nomear tantos e tan bos momentos.
Ángeles, fuches para min e para outros moitos, a nosa nai montañeira e a nosa amiga na montaña, non sei, me gusta pensar que si houbese outra vida despois desta, poderíamos quedar para subir unha montaña, ou cantar unha canción nun campamento, ou probar uns cogomelos que tan ben preparabas. Ángeles non te digo
adeus, te digo ata logo porque sempre estarás con nós, mesturada entre a querida e recordada familia montañeira.
¡¡ DEICA LOGO ÁNGELES !!
O teu sempre amigo Cholo

Hoxe tocou mañá de paseo, supermercado e de relaxación e bocata na praia de Aguiuncho, no norte da Illa de Arousa, diante do galpón da familia de Isabel Maestu, onde está aloxado dende onte, estupendo lugar para el e o seu kaiak que lle cederon para a miña estancia na Illa.

Este é o noso logo para esta celebración, grazas a Angel Álvarez polo seu diseño.

A celebralo!!!

Este é o noso logo para esta celebración, grazas a Angel Álvarez polo seu diseño, él tamén é un da Operación Benxamín.

A celebralo!!!